Ο ίδιος αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στο ορεινό τρέξιμο. Τα τελευταία χρόνια και παρόλο το νεαρό της ηλικίας του τον βλέπουμε να ξεχωρίζει τόσο σε αγώνες εντός όσο και εκτός συνόρων. Αξίζει να σημειωθεί ότι έχει βρεθεί στην ίδια γραμμή εκκίνησης αγώνων δίπλα σε σπουδαία ονόματα του ορεινού τρεξίματος. Ο λόγος φυσικά γίνεται για τον αθλητή της Scarpa και πλέον και προπονητή της ParadeisopoulosCoaching, Κωνσταντίνο Παραδεισόπουλο όπου πριν λίγες μέρες βρέθηκε στην γραμμή εκκίνησης του τριήμερου αγώνα , τύπου ” stage” που πραγματοποιήθηκε στα μαγευτικά μονοπάτια του Τείχιο Δωρίδας από την ομάδα του TihioRace.
O ίδιος μας μιλάει για την απόφαση του να βρεθεί στην εκκίνηση ενός πολυήμερου αγώνα καθώς και για την προσωπική του εμπειρία από τα μονοπάτια του Τείχιο.
Η απόφαση να συμμετάσχω στο Tihio Race Stage Race 100χλμ ήταν μια πρόκληση . Το κλίμα που δημιουργεί η διοργάνωση είναι μαγευτικό, και η φιλικότητα των ανθρώπων που συμμετέχουν και οργανώνουν τον αγώνα με κέρδισε αμέσως. Διάλεξα να τρέξω στη διαδρομή των τριών ημερών, γιατί πάντα με γοήτευαν οι πολυήμεροι αγώνες. Δεν είναι μόνο μια πρόκληση, αλλά και μια μοναδική ευκαιρία να εξερευνήσεις νέα, πανέμορφα τοπία.
Ο συγκεκριμένος αγώνας μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω ακόμη περισσότερα μέρη της ορεινής Ναυπακτίας, μια περιοχή με πλούσια φυσική ομορφιά. Οι διαδρομές που σχεδίασε η διοργάνωση υπόσχονταν να συνδυάσουν την πρόκληση του τρεξίματος με τη μαγεία του τοπίου, κάτι που δεν θα μπορούσα να αγνοήσω.
Πρώτη μέρα (17 χλμ): Σέργουλα – Μαραθιά
Η πρώτη μέρα ήταν μια ιδανική εισαγωγή στο τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Η διαδρομή ξεκινούσε από την παραλία Σέργουλας και κατέληγε στην παραλία Μαραθιάς. Στόχος μου ήταν να τρέξω γρήγορα και τις τρεις μέρες, ώστε να δω πώς θα ανταποκριθεί το σώμα μου σε ένα συνεχές έντασης. Ήταν το πρώτο τεστ , και η εμπειρία αυτής της μέρας ήταν απλώς μαγευτική.
Η διαδρομή περιλάμβανε ανηφόρα μέχρι την κορυφή του Πύργου, μέσα από ένα τεχνικό, βραχώδες μονοπάτι, και στη συνέχεια κατάβαση από ένα πετρόχτιστο μονοπάτι που οδηγούσε σε ένα υπέροχο σκηνικό. Η θέα προς τον Κορινθιακό κόλπο ήταν απλά μαγική, και κάθε βήμα με γέμιζε ενέργεια και θαυμασμό για το τοπίο. Ένα από τα πιο μοναδικά στοιχεία αυτής της ημέρας ήταν ο τερματισμός μου στη δύση του ηλίου, που έκανε τη στιγμή ακόμα πιο ιδιαίτερη. Τερμάτισα νιώθοντας γεμάτος από την εμπειρία, αλλά ταυτόχρονα ανυπομονούσα για τις επόμενες μέρες.
Δεύτερη μέρα (52 χλμ, 3.000μ+)
Η δεύτερη μέρα του αγώνα ήταν η πιο απαιτητική, με μια διαδρομή 52 χλμ και 3.000 μέτρα θετικής υψομετρικής διαφοράς. Η συγκεκριμένη διαδρομή δεν ήταν άγνωστη για μένα, καθώς την είχα τρέξει ξανά στο παρελθόν. Αυτή η οικειότητα με έκανε να νιώθω σιγουριά και άνεση, αφού πάντα με ενθουσιάζει αυτή η απόσταση. Ήμουν αποφασισμένος να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό και να προσπαθήσω να πετύχω τον στόχο μου: να τρέξω τη διαδρομή σε λιγότερο από 5 ώρες.
Μέχρι το χιλιόμετρο 47, όλα πήγαιναν όπως τα είχα σχεδιάσει. Ένιωθα δυνατός και σίγουρος ότι θα κατάφερνα τον στόχο μου. Ωστόσο, σε αυτό το σημείο έχασα την πορεία μου και βρέθηκα εκτός διαδρομής για περίπου 13 λεπτά. Ήταν μια στιγμή που με γέμισε απογοήτευση, καθώς η χαμένη διαδρομή κόστισε όχι μόνο σε χρόνο αλλά και στη συγκέντρωσή μου στο στόχο. Παρ’ όλα αυτά, δεν το έβαλα κάτω. Ήξερα ότι το σημαντικότερο ήταν να παραμείνω θετικός και να συνεχίσω.
Στις καταβάσεις, ειδικά αυτή τη μέρα, πήγα λίγο πιο συντηρητικά, έχοντας στο μυαλό μου την τρίτη και τελευταία μέρα. Ήθελα να διατηρήσω τις δυνάμεις μου για το τελικό στάδιο του αγώνα και να τερματίσω όσο το δυνατόν πιο δυνατός.
Παρά την ατυχία που αντιμετώπισα, η εμπειρία της δεύτερης μέρας ήταν πολύτιμη. Ήταν μια ημέρα γεμάτη ένταση και αυτογνωσία, αφού μου έδειξε πώς μπορώ να αντεπεξέλθω σε απρόβλεπτες δυσκολίες, παραμένοντας προσηλωμένος στον στόχο.
Τρίτη μέρα (32 χλμ, 1.400μ+)
Μετά από δύο απαιτητικές μέρες, η τρίτη μέρα ήταν το αποκορύφωμα της προσπάθειάς μου στο Tihio Race. Μετά από πολύ καλή αποκατάσταση και περίπου 5.000 θερμίδες φαγητό, ένιωθα έτοιμος και δυνατός. Η διαδρομή των 32 χλμ με 1.400 μέτρα θετικής υψομετρικής ήταν η τελική πρόκληση, και αυτή τη φορά δεν υπήρχε περιθώριο για συντηρητική προσέγγιση – ξεκίνησα με πλήρη δύναμη, αποφασισμένος να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό από την αρχή.
Παρότι η κόπωση των προηγούμενων δύο ημερών ήταν αναπόφευκτη, ένιωθα γεμάτος ενέργεια. Η διαδρομή περνούσε από ιστορικά σημεία, όπως το μοναστήρι του Αγίου Αρσενίου, και τα μονοπάτια ήταν διαφορετικά από τα προηγούμενα, πιο γρήγορα αλλά εξίσου πανέμορφα. Η ποικιλία στο τερέν πρόσθεσε έναν μοναδικό χαρακτήρα στην τρίτη μέρα και με βοήθησε να παραμείνω συγκεντρωμένος και αποφασισμένος.
Καθώς πλησίαζα στον τερματισμό, ένιωθα ότι αυτή η μέρα ήταν το κομμάτι που ολοκλήρωνε τον αγώνα με τον καλύτερο τρόπο. Τερμάτισα την απόσταση των 32 χλμ με έναν χρόνο που με ικανοποίησε πλήρως, και το πιο σημαντικό, ένιωθα πιο δυνατός στον τερματισμό από ό,τι στις προηγούμενες μέρες. Ο συνδυασμός σωστής προετοιμασίας, αποκατάστασης και διατροφής είχε αποδώσει τα μέγιστα.
Η τρίτη μέρα ήταν η επιβράβευση για όλη την προσπάθεια που κατέβαλα. Ένιωθα ότι είχα δώσει ό,τι καλύτερο μπορούσα και το γεγονός ότι ολοκλήρωσα τον αγώνα με τόσο θετικά συναισθήματα, μου έδωσε μια αίσθηση ικανοποίησης
Η προετοιμασία για τον αγώνα και η διατροφική δοκιμή
Η προετοιμασία μου για το Tihio Race Stage Race 100χλμ ήταν διαφορετική από άλλες φορές, καθώς δύο εβδομάδες πριν τον αγώνα είχα ήδη συμμετάσχει στον Marathon Perineu. Αυτό σήμαινε ότι το βασικό κομμάτι της προετοιμασίας μου επικεντρώθηκε στην αποκατάσταση και τη συντήρηση, αντί σε έντονη προπόνηση. Η διατήρηση της φυσικής μου κατάστασης χωρίς να επιβαρύνω το σώμα μου ήταν κρίσιμη για να μπορώ να αντεπεξέλθω στη δυσκολία των τριών διαδοχικών ημερών τρεξίματος.
Παράλληλα με την προπόνηση, ήθελα να δοκιμάσω ένα νέο διατροφικό πλάνο κατά τη διάρκεια του αγώνα. Στόχος μου ήταν να λαμβάνω 90 γραμμάρια υδατανθράκων την ώρα, χρησιμοποιώντας 3 gel C30 Neversecondανά ώρα. Αυτή η διατροφική στρατηγική είχε ως στόχο να με βοηθήσει να διατηρώ υψηλά επίπεδα ενέργειας καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα, κάτι που ήταν απαραίτητο για τις πολλαπλές ημέρες τρεξίματος.
Η επιλογή μου να δοκιμάσω αυτό το πλάνο αποδείχτηκε αποτελεσματική, καθώς ένιωθα σταθερή ενέργεια και αντοχή και τις τρεις μέρες. Η σωστή διατροφή, μαζί με την προσοχή στην αποκατάσταση, μου έδωσε τη δυνατότητα να τρέξω δυναμικά και χωρίς να εξαντληθώ, ακόμα και την τρίτη μέρα.
Σημεία του αγώνα που ξεχώρισαν
Ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία που ξεχώρισα στο Tihio Race ήταν η φιλοξενία και η αγάπη των διοργανωτών και των ανθρώπων της περιοχής. Από την πρώτη στιγμή, ένιωσα ότι όλοι συμμετείχαν με ενθουσιασμό και πραγματικό ενδιαφέρον για τους αθλητές. Η υποστήριξη που λάβαμε σε κάθε στάδιο του αγώνα ήταν πραγματικά συγκινητική.
Η διοργάνωση είχε φροντίσει να δημιουργήσει ένα περιβάλλον όπου οι αθλητές ένιωθαν ότι είναι κομμάτι μιας μεγάλης αθλητικής οικογένειας. Αυτό έκανε τη συνολική εμπειρία όχι μόνο αθλητικά ενδιαφέρουσα, αλλά και συναισθηματικά φορτισμένη. Η αφοσίωση και το πάθος των ανθρώπων του αγώνα ήταν έκδηλα, και αυτό είναι κάτι που δεν συναντάς συχνά.
Τα όμορφα τοπία και τα ιστορικά μονοπάτια πρόσθεσαν επιπλέον αξία στη συνολική εμπειρία. Κάθε διαδρομή είχε τις δικές της ιδιαιτερότητες, τόσο σε φυσική ομορφιά όσο και σε πρόκληση, κάνοντάς με να εκτιμήσω ακόμη περισσότερο την προσπάθεια που είχε καταβληθεί για τη δημιουργία αυτής της διοργάνωσης.
Συναισθήματα τερματισμού
Ο τερματισμός μου την τρίτη μέρα ήταν μια στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Όλοι οι αθλητές που έτρεχαν το 20άρι περίμεναν στον τερματισμό, δημιουργώντας μια μοναδική ατμόσφαιρα που με γέμισε δέος. Η υποδοχή αυτή ήταν πραγματικά συγκινητική, και με έκανε να νιώσω ότι ήμουν κομμάτι μιας μεγάλης αθλητικής κοινότητας που πανηγύριζε μαζί μου για τη νίκη και την ολοκλήρωση του αγώνα.
Ειδικά την τελευταία ημέρα, η σκέψη μου πήγε στον Ερμή Θεοχαρόπουλο, έναν φίλο και συναθλητή που έχασε την ζωή του κάνοντας ορειβατικό σκι στα βουνά που τόσο αγαπούσε . Ο αγώνας ήταν αφιερωμένος σε εκείνον, και η διαδρομή αυτή είχε ειδικό συμβολισμό για μένα, καθώς μου έδινε τη δυνατότητα να τιμήσω τη μνήμη του με έναν τρόπο που αισθάνομαι ότι θα τον έκανε περήφανο.
Το συναίσθημα του τερματισμού ήταν ανάμικτο – από τη μία πλευρά υπήρχε η κούραση των τριών ημερών, αλλά από την άλλη ένιωθα μια βαθιά ικανοποίηση και χαρά. Είχα ολοκληρώσει τον αγώνα, παρά τις προκλήσεις.